2024 Maarif Modeli ile Türk Kültürünün Okul Öncesi Eğitimde Yeniden Yorumlanması

Özet

Bu çalışma, Türk kültürüne ait tarihsel ve geleneksel değerleri modern pedagojik yaklaşımlarla birleştirerek, çocukların çok yönlü gelişimlerini desteklemek amacıyla tasarlanmış bir okul öncesi eğitim programını ele almaktadır. Program, çocukların bilişsel, sosyal-duygusal, dil, motor ve öz bakım becerilerini geliştirmeyi hedeflerken, milli ve kültürel değerleri öğrenmelerine olanak tanımaktadır. Özellikle yaz tatili ve ara dönemler gibi eğitimin kesintiye uğradığı süreçlerde uygulanmak üzere planlanmış olan program, kültürel aktarımı teşvik ederken aynı zamanda bireysel ve toplumsal gelişime katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Araştırmanın temel amacı, Türk kültürüne özgü içeriklerin modern okul öncesi eğitim sistemine entegre edilebileceğini somut bir şekilde ortaya koymaktır. Bu bağlamda, kültürel ögelerin pedagojik yöntemlerle yeniden yorumlanarak çocukların kimlik gelişimi, değerler eğitimi ve sosyal beceriler üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışma, 2024 Okul Öncesi Eğitim Programı hedefleriyle uyumlu bir model sunarak, bu alandaki eğitim politikalarına yenilikçi bir katkı sağlamayı hedeflemektedir. Araştırma yöntemi olarak içerik analizi benimsenmiştir. Bu kapsamda, Türk kültürüne özgü hikâye anlatımı, bilmeceler, destanlar ve geleneksel oyunlar gibi unsurlar sistematik bir şekilde incelenmiş ve bu ögelerin modern pedagojik kuramlarla uyumluluğu değerlendirilmiştir. Toplanan verilerden hareketle, bu unsurlar eğitim programı içeriğine entegre edilmiş ve öğretim etkinliklerine dönüştürülmüştür. Analiz süreci, kültürel unsurların pedagojik kazanımlarla ilişkisini ortaya koymayı ve eğitim etkinliklerinde somut uygulama örnekleri geliştirmeyi amaçlamıştır. Sonuçlar, Türk kültürüne dayalı okul öncesi eğitim programının çocukların bilişsel, sosyal ve duygusal gelişimlerini desteklediğini ve kimlik bilinci kazanmalarına önemli katkılar sunduğunu göstermektedir. Programın, eğitimin kesintiye uğradığı dönemlerde çocukların öğrenme kayıplarını azaltma potansiyeline sahip olduğu ve çalışan aileler için pratik bir çözüm sunduğu vurgulanmaktadır. Ayrıca, bu programın, kültürel aktarımı ve toplumsal dayanışmayı güçlendiren bir araç olarak işlev gördüğü belirtilmiştir. Gelecekte, bu modelin daha geniş kitlelere uygulanabilirliği ve eğitim politikalarına katkısı açısından önemli bir örnek teşkil edebileceği düşünülmektedir.