Ortaöğretim Öğrencilerinin Psikolojik Belirtilere Göre Nomofobi Düzeylerinin Yordanması

Özet

Bu araştırma, ortaöğretim öğrencilerinin psikolojik belirtilerine bağlı olarak nomofobi düzeylerinin yordanmasını amaçlayan nicel bir çalışmadır ve ilişkisel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamında ebeveynlere demografik bilgi formu, Kılıç (1991) tarafından uyarlanan Kısa Semptom Envanteri ve Yıldırım ve arkadaşları (2016) tarafından Türkçeye uyarlanan Nomofobi Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Sakarya ilinde öğrenim gören 394 kız ve 366 erkek öğrenci oluşturmaktadır. Veri analiz sürecinde Kolmogorov-Smirnov ve Shapiro-Wilk testleri ile verilerin dağılımı incelenmiş, ölçeklerin alt faktörleri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla normallik testi yapılmıştır. Verilerin normal dağılım göstermemesi nedeniyle Spearman Sıra Farkları Korelasyon Analizi uygulanmıştır. Ayrıca, araştırma kapsamında yer alan alt problemlerin analizinde non -parametrik testlerden MannWhitney U Testi ve Kruskal-Wallis Testi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, öğrencilerin nomofobi düzeylerinin orta seviyede olduğu belirlenmiştir. Kız öğrencilerin nomofobi düzeylerinin erkek öğrencilere kıyasla anlamlı derecede yüksek olduğu bulunmuştur. Öğrencilerin devam ettikleri okul türüne bağlı olarak çevrimiçi olamama alt boyutunda anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir. Akıllı telefon kullanma süresi ile iletişimi kaybetme korkusu arasında pozitif yönde, çok zayıf bir ilişki (r = .139; p < 0.001) bulunmuştur. Ayrıca, çevrimiçi olamama, bilgiye ulaşamama, cihazdan yoksunluk ve genel nomofobi seviyesi arasında pozitif yönde, zayıf fakat anlamlı ilişkiler olduğu belirlenmiştir (p < 0.001).